Pinsan-slash-Bespren-slash-Angel-slash-Brother-slash-Lover?

Published with Blogger-droid v2.0.9

Isang napaka espesyal na tao ang nagbigay ng napaka gandang mensahe para sa nagdaan kong kaarawan. Hindi ko na lang piniling i-publish, kahit gusto n'ya. Kung titignan, marami ang mag-iisip na "boyps" ko si Luigi, pero ang totoo, magpinsan lang kami. Nakakatawang isipin, pero kahit ang sarili kong nanay e dumating na sa puntong pinagbabawalan akong sumama sa kanya dahil iniisip n'ya na baka maging mag boypren kami. Duh! Siguro ay nagkataon lang kasi na biglaan kaming naging malapit sa isa't isa na hindi talaga sanay kahit ang mga kamag-anak namin. Dumating lang kasi ang isang pagkakataon na may nangyaring hindi inaasahan at nagkaroon kami ng pagkakataon na magkasama ng mas matagal at makilala pa ang isa't isa ng lubusan. Nagkasunod-sunod ang paglabas labas namin, dahil interisado s'ya sa pinagdadaanan ko at naiintndihan namin ang isa't isa. Pinangako nyang aalagaan n'ya ako, dahil ayaw n'ya akong mapabayaan at maging pariwara ang buhay. Ikinasiya ko ang ideyang iyon dahil siya ang unang tao na nagbigay ng tiwala sa kakayanan ko. Pagtitiwala na kahit kanino ay hindi ko nakuha. Ilang beses ba akong naiyak sa mga payo at "word of wisdom" n'ya. Kaya malaki ang pasasalamat ko sa taong ito. Hindi namin naisip na sirain ang buhay namin para sa sariling kapakanan at bumuo ng relasyong higit pa sa pagiging parang magkapatid. Nagsama nga kami at nagkakilala para magung magandang ehemplo sa isa't isa at sumuporta, hindi para sirain. Noong una. naiinis kami sa kidit ng utak na mayroon ang mga tao, pero hindi naman namin sila masisisi kung mag-iisip sila ng masama sa nakikita nilang "closeness" namin ni Luigi. Ayaw n'yang tinatawag ko s'ya ng "Kuya" kahit mas matanda siya ng tatlong taon. Nakakapanibago dahil noon naman, nung hindi pa kami ganito ay 'Kuys Igy' ang tawag ko sa kanya. Pero ganoon pala talaga kapag nagkapalagayan na kayo ng loob, wala na yung hiya. At siya na lang ang taong kaya kong pagsabihan ng lahat-lahat.

Nasa ibang bansa na siya ngayon, at dahil do'n, hindi na ko masyadong nakakalabas. Siya kasi ang isang naging dahilan kung bakit ako parating gabi umuwi noong mga nakaraang buwan. Pero kahit malayo s'ya, walang nagbago. Nakakapag message pa rin kami sa isa't isa at mas naging mahigpit pa sya ng pagbabantay sa'kin. Pati ang Tumblr at Twitter acct ko, binibisita n'ya. Ito lang ata ang hindi ko pinaalam.

Gusto ko lang magpasalamat. Dalawang taon pa ang bibilangin bago tayo muling magkita, Luigi. Miss na kita at salamat sa mga payo at lalo na sa gabay. Guardian angel ka pala e!